Αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου - ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η
Ελλάδα κοιμόταν ήσυχη, μα η μοίρα της
ετοίμαζε μια μεγάλη δοκιμασία.
Ένα
χαρτί, ένα τελεσίγραφο, μια απειλή.
Και
μια λέξη — ΟΧΙ.
Μικρή,
λιτή, ελληνική. Μα πίσω της έκρυβε όλο
το μεγαλείο ενός λαού.
Το
“ΟΧΙ” δεν ήταν μονάχα του Μεταξά. Ήταν
το ΟΧΙ
των μανάδων
που ξεπροβόδισαν τα παιδιά τους στο
μέτωπο με δάκρυα και περηφάνια.
Ήταν
το ΟΧΙ
των στρατιωτών
που πάλευαν στα χιονισμένα βουνά της
Πίνδου, τραγουδώντας την ελευθερία.
Ήταν
το ΟΧΙ
των παιδιών,
που μεγάλωσαν μέσα στα σκοτάδια του
πολέμου αλλά κράτησαν αναμμένη τη φλόγα
της ελπίδας.
Ήταν, πάνω απ’ όλα, το ΟΧΙ
της Ελλάδας,
που δεν λύγισε ποτέ μπροστά στη βία και
την αδικία.
Τότε,
η μικρή μας πατρίδα στάθηκε απέναντι
στους ισχυρούς της γης και είπε με καθαρή
φωνή:
«Καλύτερα
να πεθάνουμε ελεύθεροι, παρά να ζήσουμε
σκλάβοι».
Από
εκείνη τη μέρα, η λέξη “ΟΧΙ” έγινε
σύμβολο.
Σύμβολο
της αντίστασης,
της τιμής,
της ελευθερίας.
Και
κάθε φορά που την προφέρουμε, νιώθουμε
μέσα μας τη φωνή εκείνων που πολέμησαν,
τη
φωνή της Ελλάδας που ποτέ δεν υποτάσσεται.
Γιατί
η Ελλάδα δεν είναι τόπος μονάχα∙
είναι
ψυχή,
είναι μνήμη,
είναι πνοή
ελευθερίας
που αντηχεί μέσα στους αιώνες.
Ὕμνος εἰς τὴν Ἑλλάδα
Ἑλλάς,
γῆ σεπτή, θεῶν καὶ ἡρώων,
Μήτηρ φωτός,
σοφίας καὶ ἀρετῆς·
ἐν τοῖς κυμασίν
σου καθρεπτίζεται ὁ οὐρανός,
καὶ
πᾶσα πέτρα σου μνημεῖον αἰωνιότητος.
Ἀπ’
Ὀλύμπου τῶν χιονισμένων κορυφῶν
μέχρι
νήσων λευκοκύμων ἀκτῶν,
πνέει ἀήρ
ἱερὸς ἐλευθερίας,
καὶ φθέγγεται ἡ
ψυχὴ τῶν προγόνων.
Ἐν
σοὶ ἐγεννήθη ὁ λόγος,
καὶ ἡ σκέψις
ἔλαμψεν ὡς ἥλιος·
καὶ ὅταν σκότος
περιέβαλε τὴν μοῖράν σου,
ἐξ αἵματος
ἀνέτειλεν πάλιν τὸ φῶς.
Ὦ
Ἑλλάς, θυγάτηρ Ἡλίου καὶ Θαλάσσης,
σεμνὴ
τροφὸς ἀνδρείας καὶ τιμῆς,
εἰς τοὺς
αἰῶνας στέκεις λαμπροφόρος,
δείκνυσα
τοῖς ἔθνεσι τὴν ὁδὸν τοῦ φωτός.
