«Να αγαπάς την Ελλάδα. Να λες: Εγώ μονάχος έχω χρέος να την σώσω. Αν δεν σωθεί εγώ φταίω.»
Ο πρόλογος του βιβλίου μου που τα τελευταία 17 χρόνια από το 2008 έχει διαβαστεί από αμέτρητους βιβλιόφιλους εντός και εκτός Ελλάδος είναι το παρακάτω κείμενο:
Βρισκόμαστε, τελικά, ως Έθνος, λαός και κοινωνία στο μάτι ενός κυκλώνα, στη δίνη προβληματισμών, με τον κλυδωνισμό θεσμών και δομών, με την ακύρωση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και πλαισίων αναφοράς. Προβάλλει επιτακτική η ανάγκη για μια προσεκτική ψυχοκοινωνική αξιολόγηση των δεδομένων χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς φόβο και πάθος και χωρίς υστερικές αντιδράσεις. Μήπως όλα τα παραπάνω αποτελούν πικρόχολες διαπιστώσεις υποκειμενικού τύπου πίσω από τις οποίες υποκρύπτονται κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες; Κατηγορηματικά ΟΧΙ!.. Έχουμε τελματώσει σε έναν απίστευτα βρώμικο και δύσοσμο βούρκο...Κολλήσαμε! Εάν περάσει στο συλλογικό, εθνικό μας υποσυνείδητο η αίσθηση ότι ΔΕΝ υπάρχει πια στέρεο, υγιές, ηθικό κομμάτι γης για να σταθούμε, τότε το επόμενο βήμα είναι ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ, η απώλεια της ιδεολογίας, η προσφυγή στην απάθεια και την άρνηση που αποτελούν το ικρίωμα θανάτωσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς το δημιουργικό ΕΜΕΙΣ υποκαθίσταται από το μικροπρεπές...ΕΓΩ!.. Καιρός να...Ξυπνήσουμε, να θυμηθούμε το "εμείς", να διαπιστώσουμε ότι ακόμα υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ!. Αλλιώς, ο τελευταίος ας φροντίσει, παρακαλώ, να ρίξει την αυλαία και να σβήσει τα φώτα, και… Καληνύχτα Ελλάδα!..
Με γνώριζε η κοινή γνώμη από τα ΜΜΕ χαμογελαστό και ο τίτλος του βιβλίου μου ήταν για φίλους, γνωστούς και αγνώστους απροσδόκητα απαισιόδοξος…
Επιτρέψτε μου, όμως, να σας θυμίσω τα όσα ζήσαμε από το καλοκαίρι του 2008 μέχρι σήμερα:
Το παγκόσμιο οικονομικό τσουνάμι που προκάλεσε τον Σεπτέμβριο του 2008 η κατάρρευση του Οικονομικού κολοσσού Lehman Brothers, οι καταστροφές μετά τη δολοφονία του εφήβου Αλέξη Γρηγορόπουλου, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ που ήδη πληρώσαμε δυόμιση φορές και χρωστάμε άλλα τόσα, η οικονομική συπραγία της πανδημίας covid-19, η ακρίβεια σε ενέργεια και τρόφιμα του 3ετούς πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, και το «δυστύχημα-έγκλημα» των Τεμπών πριν 2 χρόνια ΔΥΣΤΥΧΩΣ όσο και αν το θέλαμε και εσείς και εγώ ΔΕΝ μπορέσαμε να πούμε ακόμα ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ…
Ευτυχώς στις 26 Ιανουαρίου και στις 28 Φεβρουαρίου οι σιωπηρές Λαοθάλασσες των εντός και εκτός Ελλάδος Συλλαλητηρίων συμπαράστασης στους γονείς και τις οικογένειες των θυμάτων, νεκρών και τραυματιών, των Τεμπών γέννησαν ξανά την ΕΛΠΙΔΑ ότι χωρίς Κομματικές μπλε, πράσινες και πολύχρωμες παρωπίδες θα μπορέσουμε κάποια στιγμή, ελπίζω στο εγγύς μέλλον, να πούμε βροντόφωνα όλοι μαζί ΕΜΕΙΣ Έλληνες και φιλέλληνες:
Καλημέρα Ελλάδα!...
Δημοσίευση σχολίου
Κάθε σχόλιο δημοσιεύεται αυτόματα. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να αφαιρέσουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το pieriaolympos.gr ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.