«Πόθεν Έσχες» των Πολιτικών, Στέφανος Κασσελάκης και Λαϊκές Αγορές… - Κοινωνικό-πολιτικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου

 

Καλημέρα, καλή μας εβδομάδα και παρακαλώ να δείξετε κατανόηση για  το σημερινό, διανθισμένο με Αριστοφανικό χιούμορ, καυστικό πιπεράτο που μου προέκυψε από δύο πρόσφατα και ιδιάζουσας σημασίας πολιτικά γεγονότα:

   την δημοσίευση, όπως κάθε χρόνο, του εσφαλμένα λεγόμενου  «Πόθεν Έσχες» των Πολιτικών μας, και λέω «εσφαλμένα» διότι αυτό που βλέπουμε ως Λαός είναι οι σημερινές περιουσίες των Πολιτικών μας και ΟΧΙ το ΠΟΘΕΝ, δηλαδή ΠΩΣ τις συσσώρευσαν, και

     την προτροπή του κ Κασσελάκη στους πολιτικούς να «πάνε στην κοινωνία και μάλιστα απροειδοποίητα» ως μέρος της ομιλίας του στην τρικυμιώδη Συνέλευση του περασμένου Σαββάτου…

     Ο στίχος του λαϊκού τραγουδιού προσεγγίζει ιδιόμορφα την άτυπη κοινωνιολογική δομή που συνιστά η πατροπαράδοτη «λαϊκή αγορά». Καθότι ο ερωτευμένος και «υποψιασμένος» εραστής δέχθηκε την καθησυχαστική επιβεβαίωση της ωραίας, την οποία έψαξε 8 φορές, αλλά δεν τη βρήκε εκεί, και αυτό ήταν λογικό, αφού η καλή του είχε πάει λαϊκή!..

Σίγουρα είναι ανορθόδοξος ο τρόπος εισαγωγής στο θέμα μου, αλλά η επιλογή μου υπαγορεύεται από μια πλειάδα παραγόντων ανάμεσα στους οποίους η «δικαιολογία» της κυρίας του λαϊκού άσματος δεν είναι η λιγότερο σημαντική ούτε και αμελητέα.

Οι λαϊκές αγορές, ως κοινωνικός θεσμός, υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε ελληνική πόλη και προσωπικά τις βρήκα και σε χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία, και αλλού.

Από το παζάρι της αρχαιότητας μέχρι πριν την υποταγή μας στα ΜΝΗΜΟΝΙΑ και πριν τον Ρώσο-Ουκρανικό (κάποιοι τον αποκαλούν Ρώσο-Νατοϊκό υβριδικό πόλεμο), με κυμαινόμενες ιδιομορφίες που αντανακλούν ήθη, έθιμα, κοινωνικό-ψυχολογικές και οικονομικές παραμέτρους της τρέχουσας ιστορικής πραγματικότητας, οι λαϊκές αγορές αποτελούν τον πόλο έλξης και το σημείο αναφοράς για μεμονωμένα άτομα και για οικογένειες που, άσχετα με το μέγεθος του «βαλαντίου» τους, εδώ βρίσκουν το φρέσκο προϊόν του παραγωγού ή του μικροεμπόρου σε τιμές προσιτές και σε ποικιλίες που δεν μπορούσε να διαθέτει ο «λαχανοπώλης» της γειτονιάς και εκείνος που μεταμόρφωσε το λαχανοπωλείοσε «μπουτίκ» με ανάλογο φυσικά, τιμοκατάλογο.

Στη λαϊκή πήγαινε και συνεχίζει να πηγαίνει το ζευγάρι αλλά και ο μοναχικόςσυνταξιούχος, εδώ βολεύονται οι φοιτητές, στη λαϊκή έβρισκαν και βρίσκουν οι νοικοκυρές τα φρούτα και τα λαχανικά που καταναλώνουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Η πρόσμιξη ηλικιών, προσωπικοτήτων και κοινωνικό-οικονομικών τάξεων στις λαϊκές μας αγορές έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο σοβαρών κοινωνιολογικών, ψυχολογικών και οικονομικών ερευνών, καθώς εδώ αναπτύσσονται, όπως μπορεί ο καθένας και η καθεμιά μας να το επιβεβαιώσει από προσωπικές εμπειρίες, διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε πωλητή και πελάτη, εδώ γίνεται καλοπροαίρετο και συχνά καυστικό χιούμορ ανάμεσα στους ανταγωνιστές στην προσπάθεια του εμπειρικού μάρκετινγκ για επηρεασμό του πελάτη, εδώ αντιπαρατάσσονται ποδοσφαιρικές ιδεολογίες και πεποιθήσεις και, φυσικά, στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε, εδώ συγκρούονται παραμονές τοπικών ή εθνικών εκλογών και οι πολιτικοί μας, οι οποίοι μόνο τότε θυμούνται τις λαϊκές!…

     Ζούμε πρωτόγνωρη ακρίβεια και κάποιοι «διαμορφωτές κοινής γνώμης» από τα τηλεοπτικά παράθυρα εκστομίζουν «μπαρούφες» απίστευτων μεγεθών καθώς ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ τις λαϊκές, τους παραγωγούς και μικροεμπόρους ότι αυτοί ευθύνονται για την άνοδο του πληθωρισμού και την αδυναμία της νοικοκυράς να γεμίσει το καλάθι της και οι Κυβερνώντες κατηγορούν αλλά ΔΕΝ ελέγχουν εξονυχιστικά τις περιβόητες πολυεθνικές που με αφορμή το ψηλό κόστος ενέργειας κερδοσκοπούν ασύστολα…

Μεγαλύτερες ανακρίβειες σίγουρα ΔΕΝ υπάρχουν, αλλά οι δικαιολογίες «βολεύουν» τους αιρετούς Άρχοντές μας με τον ίδιο τρόπο που βολεύει και η απάντηση της γνωστής «άφαντης» (μάλλον για άλλους λόγους)«Κυρίας» του λαϊκού μας άσματοςη οποία κατά κανόνα κάθε εβδομάδα πάει λαϊκή!..

     Καλώ σήμερα στη μνήμη σας κάποια εποχή που όσοι ήταν τυχεροί θα θυμηθούν ότι ήρθαν σε πρόσωπο-με-πρόσωπο επαφή  με τις παρέες των «Ρομπέν των Σούπερμαρκετ» (αλήθεια εκείνα τα παιδιά, σαν τους ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ, γιατί άραγε… χάθηκαν;).

Λέτε να φοβήθηκαν ότι όπως τους περίμεναν οι «φτωχοί ως μάννα εξ ουρανού» κάποιοι από τους πολιτικούς μας παρά τα ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ «Πόθεν Έσχες» τους λόγω απληστίας ίσως απλώνανε το χέρι να πάρουν και αυτοί από τα τρόφιμα που μοίραζαν;

Οι πολιτικοί μας πότε θα πάνε οι ίδιοι και μάλιστα, όπως τους παρότρυνε και ο δηλωμένα «εύπορος-πλούσιος» κ Κασσελάκης χωρίς να το ανακοινώσουν στις Λαϊκές, όχι για να τους δούνε, αλλά για να ακούσουν από τους πολίτες που ΔΕΝ έχουν τα «Πόθεν Έσχες» των Στελεχών του Ελληνικού Πολιτικού Συστήματος πόσες μέρες πριν τελειώσει ο μήνας τελειώνουν οι συντάξεις και τα μηνιάτικά τους;

Με τέτοια «Πόθεν Έσχες» λέω με πικρό χαμόγελο: ΠΟΤΕ!...